***نسیم معرفت***

بسم الله الرحمن الرحیم

**ارزش و اهمیت نوروز در اسلام+نسیم معرفت

یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ

نوروز فصل شکفتن و خارج شدن از خمودی و پژمردگی است … نوروز حرکت و جنبش و رستاخیز در طبیعت است…. نوروز یعنی حیات دوباره و حرکت به سوی رشد و تعالی …نوروز یعنی داشتن صفات و سجایای عالیه انسانی … نوروز روز خداشناسی و رسیدن به کمال مطلق است…

آفرینش همه تنبیه خداوند دل است

دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار

دو آیه از آیات قرآن کریم در سوره حج متناسب با فصل بهار و نوروز است، یکی آیه «أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّهً إِنَّ اللَّهَ لَطیفٌ خَبیرٌ . آیا ندیدی خداوند از آسمان ، آبی فرستاد ، و زمین ( بر اثر آن ) سرسبز و خرّم می گردد؟! و خداوند لطیف و آگاه است. (سوره حج آیه 63)

و دیگری در ابتدای سوره حج که می‌فرماید:«… وَ تَرَى الْأَرْضَ هامِدَهً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهیجٍ . … ( از سوی دیگر ، ) زمین را ( در فصل زمستان ) خشک و مرده می بینی ، اما هنگامی که آب باران بر آن فرو می فرستیم ، به حرکت درمی آید و می روید و از هر نوع گیاهان زیبا می رویاند! ( سوره حج آیه 5)

ریشه تاریخی نوروز، به پنج هزار سال قبل در عصر باستان بر می‌گردد و نوشته اند کسی که نوروز را پایه گذاری کرد جمشید پسر طهمورث است .

جناب ابوریحان بیرونی در کتاب «آثار الباقیه» در زمینه عید نوروز می‌فرماید: مردم ایران در عصر باستان پنج روز را تعطیل ‌کرده و جشن می‌گرفته‌اند، اول فروردین تا پنجم فروردین که جزو جشن های عمومی بود. همچنین روز ششم فروردین جشنی خاص بود که مخصوص شاه و اطرافیان وی بوده است.

سؤال : آیا نوروز از نظر اسلام پذیرفته شده یا خیر؟

حضرت آیت الله محمد حسین آل کاشف الغطاء در این رابطه نظری دارند،و آن این که عید بر چهار قسم است، اول عید دینی، دوم عید مذهبی، سوم عید ملی و چهارم عید تکوین که عید تکوین همان عید عالَم وطبیعت است . اما در روایتی از امام هادی (عَلَیهِ السَّلامُ ) داریم که فرمود :اَلعِیدُ اَربَعَهُُ لِلشِّیعَهِ ، برای شیعه چهار عید است : اَلأَضحی، اَلفِطر، اَلغَدیر و الجُمُعَهُ، پس عید دینی به معنای عام خود که مذهب را هم شامل می‌شود، این چهار عید است(اَلأَضحی، اَلفِطر، اَلغَدیر و الجُمُعَهُ ) و در تقسیمی که امام هادی (عَلَیهِ السَّلامُ ) کردند: بر مبنای تقسیم دینی بالمعنی العام(اعم از عید دینی و مذهبی) است، اما بنابرتقسیمی که آیت الله کاشف الغطاء کردند، چهار عید داریم : عید دینی، عید مذهبی، عید ملی و عید تکوین (که همان عید آفرینش و طبیعت و عالَم است). طبق تقسیم ایشان معلوم است که عید دینی عبارتست از عید قربان و عید فطر، عید مذهبی فقط غدیر است که البته به نظرمن غدیر برای همه است (واختصاصی به مذهب شیعه ندارد) و عید طبیعت و آفرینش .

منظور حضرت آیت الله محمد حسین آل کاشف الغطاء از تقسیمی که ذکر شد این بود که عید نوروز جزو عید عالَم و طبیعت و تکوین و آفرینش بوده و ربطی به شیعه و سنی و دین اسلام و یا باستان هم ندارد . بر این اساس، آنچه هست به طبیعت باز می‌گردد وربطی به دین ومذهب ندارد . الته باید توجه داشت که عید نوروز عیدی باستانی و ملی است که رنگ اسلامی دارد و مورد تأیید اسلام می‌باشد.

در رابطه با عید نوروز می‌توان به کتاب بحار الانوار جلد 56 مراجعه کرد که بسیاری از روایات مربوط به عید نوروز در آنجا ذکر شده است و یکی از این روایات، روایت مُعَلّی بن خُنَیس می باشد که از شاگردان فدایی امام صادق (عَلَیهِ السَّلامُ ) است و در راه دفاع از اسلام و ولایت اهل بیت (عَلَیهِمُ السَّلامُ ) به شهادت هم رسید . در زمان حکومت عبد الله سفاح اولین خلیفه عباسی فرماندار مدینه ایشان را دستگیر کرد و گفت که نام شیعیان را بگو و ایشان درجواب گفت: حتی اگر شیعیان زیر پای من باشند من قدمهایم را جابجا نمی‌کنم لذا ایشان را به دار زدند و به شهادت رساندند . مرحوم مجلسی بخشی از روایات مربوط به نوروز را از مُعَلّی بن خُنَیس نقل می‌کند . یکسری از روایات وارده در باب نوروز ، نوروز را مخدوش کرده و جشنِ نوروز را رد می کند و طبق این روایات، عید نوروز مردود است، اما علامه مجلسی می‌فرماید: روایات مُعَلَّی بن خُنَیس مورد اعتماد، ممدوح و ثِقَه است و سند روایات ایشان درست و محکم و صحیح می باشد، بنابراین روایات دیگر در باب نوروز نمی‌توانند با روایات مُعَلَّی بن خُنَیس مقابله کنند.

ممکن است سؤال یا توهم شود که طبق برخی از روایات ، نوروز مورد تأیید اسلام و اهل بیت ( علیهم السلام) نیست ؟! در پاسخ به این مطلب عرض می کنم که اگر روایات جلد 56 بحارالانوار را بررسی کنیم، مشخص می‌شود که نوروز در اسلام چه جایگاهی دارد؟ منصور دوانیقی (لَعنَهُ الله عَلَیه)، امام کاظم (علیه السلام) را دعوت می‌کند و می‌گوید یابن رسول الله امروز اول نوروز است شما اینجا جلوس بفرمایید تا آقایان هدایایی که می‌آورند و تبریک می‌گویند، شما هم حضور داشته باشید. امام(ع) امتناع می‌کند و می‌فرمایند: من به روایات جدم رسول الله مراجعه کردم و روایتی مبنی بر تأیید نوروز ندیدم، بلکه اسلام آیین نوروز را محو کرد. این یعنی مخدوش شدن نوروز و آنهایی که نوروز را رد می‌کنند، یکسری از این روایات را می‌گیرند، منصور دوانیقی ایشان را قسم می‌دهد که شما را به خدا اینجا بنشینید و امام(ع) ناچاراً نشستند[وَ حُکِیَ أَنَّ المَنصُورَ تَقَدَّمَ إِلیَ مُوسَی بنِ جَعفَرِِ(ع) بِالجُلُوسِ لِلتَّهنِئَةِ فِی یَومِ النِّیرُوزِ وَ قَبضِ ما یُحمَلُ إِلَیهِ فَقالَ (ع): «إِنِّی قَد فَتَّشتُ الأَخبارَ عَن جَدِّی رَسُولِ اللّهِ صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ فَلَم اَجِدْ لِهذَا العِیدِ خَبَراً وَ إَنَّهُ سُنَّةُُ لِلفُرسِ وَ مَحاها الإِسلامُ، وَ مَعاذَ اللّهِ أَن نُحیِیَ ما مَحاهُ الإسلامُ». فَقالَ المَنصُورُ: «إِنَّما نَفعَلُ هَذا سِیاسَةََ لِلجُندِ، فَسَأَلتُکَ بِاللّهِ العَظیمِ إِلاّ جَلَستَ.... بِحارالأنوار ج 56 ص 101]

مرحوم مجلسی در ادامه می‌فرماید: روایات مُعَلَّی بن خُنَیس از نظر استحکامِ سند بالاتر از این روایتی است که اشاره شد. نظر بنده این است که از این روایت هیچ خدشه ای بر نوروز فهمیده نمی شود . بنده که به همه روایات جلد 56 اشراف داشتم و مسائل را در ذهن داشتم به این نتیجه رسیدم که امام (ع) می‌خواهند بفرمایند: اسلام آیین نوروز و سنت ایرانیان را محو نکرد بلکه خرافات و شرک‌هایی مربوط به نوروز و جشن نوروز را محو کرد و تعبیر امام کاظم ع که فرمود :اسلام ، آیین نوروز را محو کرد ، مرداش ، محو کردن شرک وخرافاتی بود که همراه نوروز بوده نه اینکه اسلام اصل نوروز را محو کند.

پس باید گفت که کار اسلام نسبت به برخی از چیزها ، تصفیه و پاکسازی است . اسلام گاهی بعضی از امور را به طور کل رد کرده و گاهی نیز پاکسازی می‌کند به این معنی که اصل مساله ومطلب را قبول دارد ولی جوانب انحرافی وباطل آن را رد می نماید . مثل نوروز که اسلام اصل آن را که همراه با شکفتن طبیعت و دید وبازدید وصله ارحام و نظافت وپاکی ظاهری وباطنی …می باشد رد نمی کندبلکه امور باطل وانحرافی آن را نفی می نماید . روایاتی که از مُعَلَّی بن خُنَیس وارد شده و علاّمه مجلسی هم آنها را تأیید می‌کند در واقع نشان دهنده عظمت نوروز است، و این روایتی که نقل شد هم به صورت نفی بِالکُلّ نسبت به نوروز نبوده بلکه اسلام خرافات و انحرافاتی را که همراه نوروز باشد نفی نموده است .

باید توجه کنیم که آیا مطلبی بی پایه و اساس می‌تواند پنج هزار سال قدمت داشته و خوبان و بدان عالَم به آن توجه داشته باشند؟ آیا ما می‌توانیم اثبات کنیم که در این پنج هزار سال همه کسانی که از نوروز حمایت کردند، افراد نادانی بوده اند؟ خیر . اولاً ایرانیان مردمی هوشمند بودند و الان هم هوشمندی خود را به جهان و جهانیان نشان می‌دهند، این قرینه و کاشف از آن است که در نوروز چیزهای بسیار خوبی نهفته است که مورد تأیید اسلام نیز هست .، پس در یک نظر ما به این نتیجه می‌رسیم که از دیدگاه اسلام، مطالب مثبت نوروز صد در صد مورد قبول و تأیید است .

سؤال : مضمون روایت مُعَلَّی بن خُنَیس در باره نوروز چیست؟

مُعَلَّی بن خُنَیس در روز نوروز به محضر امام صادق(ع) شرفیاب می‌شود حضرت از وی می‌پرسد که امروز چه روزی است؟ ایشان می‌گوید من شنیده‌ام ایرانیان این روز را جشن گرفته و به هم تبریک می‌گویند و هدیه می‌دهند، امام فرمودند: بله امروز نوروز است و نوروز از چیزهای کُهَن است، نوروز روزی است که خدای تعالی با بندگان خود میثاق بست و از آنها پیمان گرفت که غیر از خدا را نپرستیده و برای او شریکی قائل نشوند، نوروز روزی است که خدای تعالی باد را آفرید . روزی است که خدای تعالی زمین را خلق کرد و باران را ایجاد کرد، روزی است که غدیر در آن صورت گرفت، نوروز روزی است که قائم آل محمد(ع) در آن روز ظهور خواهد کرد و روزی است که ابراهیم بتهای قومش را شکست، نوروز روزی است که پیغمبر(ص) امیر المؤمنین(ع) را بر شانه های خود قرار دادند و در پشت بام کعبه هر بتی بود را بر زمین انداخته و آنها را خُرد کردند.

در روایت دیگری مرحوم مجلسی نقل می‌کند نوروز روزی است که حضرت آدم(ع) خلق شد و هر کسی در نوروز از خدا حاجتی طلب کند، حاجت او روا خواهد شد. سند این روایات قوی است و شیخ بهایی و دیگران برای شخصیت مُعَلَّی بن خُنَیس و سند وی اهمیت قائل هستند، وقتی فی الجمله این روایات را قبول کنیم، می‌بینیم نوروز در نظر بزرگان دینی ما مثبت است.

نوروز روز دعوت به توحید است

بنده به عنوان یک شهروند ایرانی به نوروز افتخار می‌کنم، در روز چهارم اسفند 1388 برابر با 23 فوریه 2010 میلادی در سازمان ملل متحد، قطعنامه ای را گذراندند و گفتند که در 21 مارس برابر با اول فروردین روز جهانی نوروز خواهد بود، این افتخار ایران است، کسی نگوید که شرک را جهانی می‌کنند، خیر، ما توحید را جهانی می‌کنیم، وقتی روایات جلد 56 بحار را بررسی می‌کنیم می بینیم که نوروز روز دعوت به توحید وتفکر در آفرینش است . نوروز ،روز صفا وصلح ومحبت و احسان ونیکی و… است ، بر این اساس است که در سازمان ملل نوروز ایرانیان، به عنوان روز جهانی نوروز شمرده می‌شود، ما (از طریق نوروز )چه چیزی را به دنیا ثابت می‌کنیم؟ ما از طریق نوروز پیام صلح و صمیمیت، اتحاد و انسان دوستی، حریت و آزادگی، خدا دوستی و حتی اهلبیت(ع) را به دنیا می رسانیم و معرفی می کنیم . در حال حاضر گستره نوروز شامل ایران، هندوستان، کشورهای قفقاز، آسیای میانه و بخشی از مردم سوریه و عراق به خصوص قسمت های تُرک نشین این کشور ها می باشد. گستره جغرافیایی نوروز پیام دارد و پیام آن این است که ما می‌توانیم جهان را به سوی صلح ببریم . پهنه جغرافیایی نوروز بسیار گسترده است و وقتی نوزوز در سازمان ملل عنوان روز جهانی را به دست می‌آورد و در کشورهایی مثل چین و هندوستان برای نوروز اهمیت قائل هستند می‌توانیم پیام صلح و نوع دوستی را از طریق این روز به همه جهانیان برسانیم، سُفَراء ایران در کشورهای دیگر و مبلّغین ما که به قاره‌ها و کشورهای دیگر می‌روند می‌توانند پیام نوروز را برای همه بیان نمایند، نوروز با طبیعت انسان ها سازگار است چه آنهایی که مسلمان باشند وچه غیر مسلمان . همه انسان ها با هر گرایشی نوروز را با زیبایی ها وخوبی هایی که دارد دوست می دارند. اگر نوروز را با خوبی ها وزیبایی هایی که دارد به دنیا معرفی کنیم مردم عاشق نوروز خواهند شد و چون نوروز با فرهنگ ایران تبیین می‌شود عاشق ایران نیز خواهند شد و به دنبال آن علامند به فرهنگ اصیل ایران و اسلام و اهل بیت ( علیهم السلام) می شوند . همین مسأله ثبت نوروز در سازمان ملل، به این معنی است که نوروز همراه با فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی ثبت شده است . ایران با قِدمت و فرهنگ اصیلی که دارد همیشه در دنیا مطرح بوده است و بر سرِ درِ سازمان مِلَل شعر معروف شیخ اجلّ سعدی شیرازی را نصب کرده اند که فرمود :

بنی آدم اعضای یکدیگرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار

دگر اعضاء را نماند قرار

این بیت شعر از سعدی یک دنیا پیام برای صلح و دوستی و محبت در سطح جهانی دارد .

سؤال : در نوروز به چه اموری توجه کنیم؟

یکی از چیزهایی که در نوروز باید به آن توجه شود، مسافرت است در شعری منسوب به امیر المؤمنین(ع) آمده که

تَغَرَّبْ عَن الأَوْطَانِ فی طَلَبِ الْعُلُى

وَسَافِرْ فَفِی الأَسْفَارِ خَمْسُ فَوَائِدَ

تَفَرُّجُ هَمٍّ، وَاکْتِسابُ مَعِیشَه ٍ

وَعِلْمٌ، وَآدَابٌ، وَصُحْبَه ُ مَاجِدِِ

برای کسب مجد و عظمت از وطن خود دور شو و سفر کن که در مسافرت پنج فایده است : برطرف شدن اندوه ، به دست آوردن روزی و دانش و آداب زندگی و هم نشینی با بزرگواران .

مستدرک الوسائل، ج8، باب استحباب السفر.

مسافرت آثار بسیار مثبتی در زندگی و روح و روان و نگرش و دید انسان بوجود می آورد . در آیات و روایات به سیر وسیاحت توجه خاصی شده است . در شعری که منسوب به علی ع است و در بالا ذکر کردم آن حضرت می فرماید : در مسافرت پنج چیز نصیب شما می‌شود : 1-برطرف شدن اندوه 2- به دست آوردن روزی 3- دانش 4- آداب زندگی5- هم نشینی با بزرگواران .

عصر ما عصر اضطراب است، ساختمان های غیر اسلامی در محیط شهر انسان را کلافه می‌کند و روح و روان افراد را آزرده و رنجور می نماید ، همه اینها عارضه و آسیب دارد، اسلام می‌فرماید: مسافرت کنید تا سالم بمانید {قال رسول الله : سافِروا تَصِحُّوا یعنی مسافرت کنید تا سالم بمانید. اَلدَّعوات (لِلرّاوَندی) ،ص 76} . وقتی انسان یکسال در منطقه و مکانی خاص حضور داشته باشد و در تعطیلات نوروز هم مسافرت نکند، طبیعتا دچار مشکلات روحی می شود و از نشاط و روحیه سالم برخوردار نیست ؟ مسافرت هم دو بخش است، کوتاه مدت و بلند مدت، حضرت آیت الله بهجت فرمود: مسافرت بدن را تنظیم می‌کند، ایشان فرمود: شما مسافرت کنید حتی برای رفتن به یک امامزاده، یعنی مسافرت این قدر ارزش دارد . مسافرت اقسامی دارد :1-مسافرت برای تحصیل 2- مسافرت برای زاد و توشه آخرتی مثل مسافرت به مکه معظمه و کربلا، 3- مسافرت برای تأمین معاش 4- مسافرت برای معصیت و خلاف که حرام و ممنوع است 5- مسافرت برای حلال، یعنی تفرج و امور حلال.

**آسیب شناسی نوروز

متأسفانه نوروز مواجه با برخی خرافات و آسیب هاست که باید آنها را کنار بگذاریم، مثل فخر و مباهاتی که افراد نسبت به هم انجام می‌دهند و یا ریخت و پاشها و اسراف هایی که صورت می پذیرد و یا خدای نکرده موسیقی مبتذل یا جوک هایی که شخصیت افراد ( مسلمان یا غیر مسلمان ) را تخریب می‌کند، لذا شوخی هایی که مربوط به اقوام بوده و به صورت پیامکی و مانند آن رد و بدل می‌شود ممنوع و حرام است و باید کنار گذاشته شود.

دیگر مسائلی که باید در نوروز به آنها توجه شود،عبارتند از :

صله ارحام، نظافت عمومی و اجتماع، پوشیدن لباس نظیف و نو، رفتن به زیارت بزرگان و دانشمندان، مثلاً امام صادق(ع) فرمود: وقتی روز نوروز شد، غسل انجام داده و پاک ترین لباسهایت را بپوش و از بهترین عطرها استفاده کن. هدیه دادن در نوروز سفارش شده، زیارت قبور اموات و خصوصاً شهدا سفارش شده . ایجاد نشاط و سرور، آشتی دادن در نوروز، شکر گزاری از نعمات الهی مثل باران و طبیعت، تفکر در آفرینش، با هم بودن مورد سفارش است . توجه داشته باشیم که گاهی خود با هم بودن و در کنار خانواده و عزیزان و آشنایان بودن برکاتی دارد . نوروز فرصتی است که خانواده‌ها می‌توانند در کنار هم باشند و عاطفه ای را که در ضمیرشان است به همدیگر نشان دهند . در نوروز دعای خیر برای دیگران و جوانان و کشور و رهبر عزیز ما حضرت آیت الله خامنه ای و … شود ، نوروز تجدید قوا برای کار در طول سال است، خانه تکانی ظاهر و باطن است، نوروز شستشوی کینه‌ها از سینه هاست، نوروز توجه کردن به بچه هاست، بچه‌ها حق دارند که در نوروز برایشان لباس مناسب تهیه شود و به آنها عیدی داده شود و …

سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

http://www.parsiblog.com/Main.aspx

***نسیم معرفت***

به نام خدا

** زود های ناپسند و مَذموم و ممنوع 

1- زود عصبانی و ناراحت شویم

2- زود آزرده خاطر شویم

3-زود قضاوت کنیم

4- زود نسبت ناروا دهیم

5- زود از کوره در رویم

6- زود نظر دیگران را رد کنیم

7-زود به دیگران اعتماد کنیم

8- زود باور کنیم

9-زود بدبین شویم

10-زود خوشبین شویم

11-زود قهر کنیم

12- زود نقض  عهد و یا  بدعهدی و بی وفایی کنیم ( البته نقض عهد و بدعهدی همیشه بد است و بدترش آن است که  زودهنگام باشد)

13- زود اظهار نظر کنیم

14-  زود مُلاّ و عالِم شویم  (  قاعده کلی  «بدون توجه به موارد استثنایی» آن است که باید  کم کم و به تدریج و به اندازه ظرفیت و استعداد  و هضم و درک کردن  و با توکل به خداوند و ...   به مراتب علمی رسید و به اصطلاح مُلاّ و عالِم و استاد و مجتهد و آیت الله و ... شویم  اما اگر کسی بخواهد با تلاش زیاد زود مُلاّ و ... شود سر از جاهای باریک و خطرناک در می آورد )

15- زود کتاب بنویسیم ( یکی از معایب بزرگ زمان ما آن است که زود قلم به دست می گیرند و کتاب می نویسند و منتشر می سازند « مخصوصا در معارف دینی و امور اسلامی و ... » .)

16- زود مطالعه کنیم ( بنده به همراه جمعی  در سال  1372  نزد یک استادی یک دوره تند خوانی  طی کردم  ولی معتقدم تند خوانی در مطالعه درست نیست ...  و جالب این است که  مطالعه  از  « طالَعَ  یُطالِعُ مُطالَعَةََ و طِلاعاََ  » می باشد یعنی دقت کرد و بررسی نمود .در مطالعه باید نوعی اِشراف و دقت بر مطلب حاکم باشد  . طَلَعَ الکَوکَبُ یعنی ستاره طلوع کرد و درخشید . در مطالعه کتاب باید دقت نمود تا مطالب خوبی برای ما  درخشش و طلوع نماید )

17-زود به مقام و منصب برسیم

18- زود جذب دیگران شویم ( جذب افراد نامطمئن )

19- زود خسته و رنجور شویم

20- زود ناامید و مأیوس شویم

21- زود به پول و ثروت برسیم

22- زود به کارهای مهم اقدام کنیم

23- زود نقل قول و نقل خبر و نشر مطلب کنیم  بدون اینکه به صحت و سُقم و راست و دروغ  و خوب وبد آن توجه نماییم

24- زود رفاقت و دوستی کنیم .

25- زود دوستی را بهم بزنیم

26- زود تصمیم بگیریم ( تصمیم های عجولانه)

27- زود آتشی و خشمناک بشیم

28- زود برچسب و اَنگ  به دیگران بزنیم

29-زود تهمت  به دیگران بزنیم

30- زود انتقام بگیریم

31- زود  با دیگران دشمنی کنیم

سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

روز دوشنبه

29 آذر1395 ه.ش

***نسیم معرفت***

*حسین (علیه السلام) یعنی همه فضیلت هاو خوبی ها+نسیم معرفت

**  اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبدِاللهِ الْحُسَیْنِ  (عَلَیهِِ السَّلامُ )

حسین  (عَلَیهِِ السَّلامُ )  یعنی اسلام

حسین  (عَلَیهِِ السَّلامُ )  یعنی  دین

حسین (علیه السلام)  یعنی قرآن

حسین (علیه السلام)  یعنی حیات و زندگی

حسین  (علیه السلام)  یعنی عزت و شرف و حُرِّیّت و آزادگی

حسین (علیه السلام)  یعنی نپذیرفتن ننگ و عار و ذلت

حسین (علیه السلام)  یعنی تسلیم نشدن در برابر ستمگران و مستکبران

حسین (علیه السلام)  یعنی مبارزه و مقابله با طاغوت و جور و ظلم و ستم

حسین (علیه السلام)  یعنی  ایستادگی و مقاومت و صبر و شکیبایی

حسین(علیه السلام)   یعنی مقابله و ریشه کنی  مَظاهر فساد و تباهی

حسین (علیه السلام)  یعنی  مبارزه  با انحرافات و خرافات

حسین (علیه السلام) یعنی امر به معروف و نهی از منکَر

حسین (علیه السلام)  یعنی منطق و عقل و حکمت

حسین (علیه السلام)  یعنی برنامه و هدف داشتن

حسین (علیه السلام)  یعنی حفظ ناموس و عفت و حیا و پاکی

حسین(علیه السلام)    یعنی احیاء شعائر دینی  و قرآنی

حسین (علیه السلام)  یعنی زنده نگهداشتن تعالیم و فرامین قرآن کریم

حسین(علیه السلام)  یعنی اِحیاء سنت جدّش محمد رسولُ الله (ص)   

حسین(علیه السلام)   یعنی  در صحنه بودن

حسین (علیه السلام)  یعنی بصیرت و بیداری

حسین (علیه السلام)  اصلاح جامعه و مردم و ساختن جامعه قرآنی و دینی

حسین  (علیه السلام)  یعنی  خدمت به اسلام و قرآن

حسین (علیه السلام)    یعنی  بندگی و  راز و نیاز

حسین  (علیه السلام)   یعنی اخلاص

حسین (علیه السلام)  یعنی   وفا و وفاداری

حسین(علیه السلام)  یعنی عشق به خدا .  عشق به حقیقت . عشق به همه خوبی ها ....

حسین (علیه السلام)  یعنی صفا و پاکی ویکرنگی و صداقت

حسین(علیه السلام)  یعنی اتحاد و وحدت و با هم بودن

حسین(علیه السلام)  یعنی ایثار

حسین (علیه السلام)  یعنی عفو و گذشت

حسین (علیه السلام)  یعنی  شجاعت وشهامت

حسین (علیه السلام)    یعنی  عشق به شهادت

حسین (علیه السلام)  یعنی همه فضیلت ها و کمالات و همه خوبی ها

حسین   (علیه السلام)  یعنی  وارث همه فضائل انبیاء و اوصیاء

حسین  (علیه السلام)  یعنی وارث  محمد (ص)     و  علی (ع)و فاطمه (س) 
 
حسین (علیه السلام)  یعنی زمینه سازی برای یک حکومت شایسته مهدوی  عج  بر مدار آیین محمدی  (ص)   
 
حسین  (علیه السلام) یعنی  اسلام ناب محمدی (صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)  

یکشنبه
30 آبان 1395

سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

**حضرت آیت الله سید اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی

***اهمیت کتاب و کتابخوانی(آیت الله سعادت میرقدیم لاهیجی)+نسیم معرفت

***نسیم معرفت***

به نام خدا

اهمیت کتاب و کتابخوانی 

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ *  خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ * اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ * الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ * عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ

بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید.* همان کس که ‏انسان را از خون بسته‏ ای خلق کرد.* بخوان که پروردگارت از همه بزرگوارتر است. * همان کسی که به وسیله قلم تعلیم نمود. * و به انسان آنچه را نمی‏دانست یاد داد.

 کتابِ خوب و سودمند بهترین همدم و رفیق است . کتاب ، رفیق و مونِسی است که در همه حال مایه آرامش و نشاط و انبساط خاطر و موجب رشد و کمال و بالندگی فکری و روحی و معنوی  می شود .یکی از عوامل مهمِّ  آرامشِ فردی و اجتماعی ، مطالعه   کتاب هایی است  که باعث تعالی روحی و معنوی  و اعتقادی می شوند همانند قرآن کریم و نهج البلاغه و صحیفه سجادیه  و کتب اخلاقی و تربیتی .  علی (عَلَیهِِ السَّلامُ ) فرمودند : مَن تَسَلّی بِالکُتُبِ لَم تَفُتهُ سَلوَةٌ . یعنی  کسی که با کتاب آرامش یابد ، هیچ آرامشی را از دست نداده است . (غُرَرُالحِکَم و دُرَرُالکَلِم - حدیث 8126 ) .

کتاب ها ی سودمند و نافع  همچون گلستان و بوستانِ با طروات و خوشبویی  است  که با گل های مُعطّرش غبارِ ملالت و غم و اندوه و نگرانی را از ما دور می کند و به جان و روح  و روانِ ما حیات و طروات و شادابی و صفا و امید می بخشد . علی (عَلَیهِِ السَّلامُ )  فرمودند :  اَلکُتبُ بَساتینُ العُلَماءِ :  یعنی کتاب ها ، بوستان هاى (مُعطّر و صفابخش) علماء و دانشمندان  می باشد. ( غُرَرُالحِکَم و دُرَرُالکَلِم- حدیث  991 ) .   یکی از شخصیت های بسیار بزرگی که شیفته و شیدای کتاب و مطالعه و تحقیق بود  و آثارش  بیانگر جامعیت و تبحُّر او در همه علوم است جناب خواجه نصیرالدّین طوسی ملقّب به اُستادالبشر و سُلطانُ الحُکَماء می باشد . او در باره عشق و علاقه اش به مطالعه چنین سروده است :

لذّات‌ِ دنیوی‌ همه‌ هیچ‌ است‌ نزد من

در خاطر از تغیُّر آن‌ هیچ‌ ترس‌ نیست‌

روز تَنعُّم‌ و شب‌ِ عیش‌ و طَرَب‌ مرا

غیر از شب‌ِ مطالعه‌ و روز درس‌ نیست‌

و نیز یکی از شخصیت های برجسته و بزرگ که در مطالعه کردنِ کتاب ها گوی سبقت را از همه ربوده است مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العُظمی سید علی خامنه ای است . ایشان در رابطه با اهمیت و ارزش کتاب و کتابخوانی و مطالعه چنین فرمودند : [ ...  در اهمیت عنصر کتاب برای تکامل جامعه انسانی، همین بس که تمامی ادیان آسمانی و رجال بزرگ تاریخ بشری، از طریق کتاب جاودانه مانده اند و روابط فرهنگی جامعه بشری نیز از پوشش کتاب و مبادلات فرهنگی تقویت شده است...  * اگر بخواهیم بدانیم که در دنیای معارف چه می گذرد، راهش این است که کتاب بخوانیم. هر کس کتاب بخواند به بخشی از معارف موجود عالم دست خواهد یافت *  من چندین برابر جوان ها کتاب می خوانم ]

 زمانی که شروع به مطالعه  یک کتاب می کنیم  در واقع  هر سطری از سُطورِ کتاب و هر برگی از  برگ های کتاب  با ما سخن می گوید و پیام های خاص خود را به ما منتقل می نماید .  در روایتی از علی  (عَلَیهِِ السَّلامُ )  آمده است که فرمود  :  نِعمَ المُحَدِّثُ الکِتابُ ( غُرَرُالحِکَم و دُرَرُالکَلِم- حدیث  991 ) یعنی کتاب بهترین هم صحبت و هم سخن است.  و نیز امام صادق (عَلَیهِِ السَّلامُ ) به یکی از یارانش به نام مُفَضّل بن عُمر فرمودند : اُکْتُبْ وَ بُثَّ عِلْمَکَ فِی إِخْوَانِکَ فَإِنْ مُتَّ فَأَوْرِثْ کُتُبَکَ‏ بَنِیکَ فَإِنَّهُ یَأْتِی عَلَى اَلنَّاسِ‏ زَمَانُ هَرْجٍ لاَ یَأْنَسُونَ فِیهِ إِلاَّ بِکُتُبِهِمْ‏.  یعنی  بنویس و یاد داشت کن و علمت را در میان  دوستانت منتشر ساز و چون مرگت رسید آنها را به پسرانت میراث ده  زیرا روزگار پر آشوبی فرا می‏رسد که در آن روز مردم جز با کتاب‏های خود اُنس نمی‏گیرند  (الکافی ، ج 1  کِتابُ فَضلِ العِلم ، ص 52 .)

از طریق مطالعه کتاب می توانیم  راه صحیح اندیشیدن و  بهتر زیستن را بیاموزیم و  معلومات و مهارت های خود را در ابعاد مختلف افزایش دهیم  . مطالعه کتاب های سودمند می تواند  گره ها و مشکلات ذهنی و فکری ما را برطرف نماید . گاهی یک شُبهه و مشکل فکری سبب انحراف  و انحطاط وسقوط و هلاکت انسان می شود که  بواسطه مطالعه آثار ارزشمند نویسندگان و دانشمندان  می توان از انحطاط و یا انحرافات فکری و عقیدتی نجات پیدا کرد.   اُنس با کتاب در حقیقت اُنس با فرهنگ و علم و دانش و معرفت و اخلاق و ادب و ...است . کتاب هم  خودش فرهنگ است و هم فرهنگ ساز می باشد . پیشرفت و رشد و فرهنگ و تمدن بشر  در ابعاد مختلف مرهون کتاب است و هیچ فرهنگ و تمدنی نیست که متأثِّر از کتاب نباشد . دانشمندان در رشته های گوناگون با استفاده از کُتُب پیشینیان و با تحقیقات و مطالعات دقیق خود به نظریات علمی جدید رسیدند و اگر کتاب و مطالعه نبود  هیچ کسی (بجز انبیاء و چهارده معصوم (عَلَیهِِمُ السَّلامُ ) ) به قُله های علمی نمی رسید و هیچ اندیشمند و عالم و دانشمندی  در جهان پیدا نمی شد . البته مطالعه کتاب ها بر دو قسم است : 1- مطالعه کتاب های تخصصی و فنی که هرکسی به تناسب رشته خاص و مورد علاقه اش کتاب هایی را تهیه می کند و به مطالعه می پردازد 2- مطالعه کتاب های عمومی و غیر تخصصی و به اصطلاح مطالعه آزاد.   مطالعه عمومی و آزاد در شکوفایی ذهن بسیار اثر گذار است . اطلاعات عمومی به انسان کمک می کند که در رشته تخصصی خویش موفق تر باشد. مثلا مطالعه کتاب های حدیثی و تربیتی و اخلاقی و اجتماعی  و سیاسی و  خواندن اشعارِ شُعراءِ بزرگ مثل سعدی و حافظ و مولوی و سَنایی غَزنَوی  و ... ، روح و روان و ذهن را شکوفا و پویا می نماید و در پرتو روح و روانِ سالم و پویا می توان مطالب سنگین و تخصصی را بهتر درک نمود . کتاب باید در متن زندگی و از لوازم ضروری هر خانواده و هر فردی باشد . همانطور که به لباس و پوشاک  و خوراک و مسکن و وسایل دیگر زندگی اهمیت می دهیم باید به کتاب نیز اهتمام و توجه داشته باشیم . کتاب باید در متن زندگی ما حضور پر رنگ داشته باشد .  بر اساس گزارش های کارشناسان (متاسفانه) درصد مطالعه در کشور ما بسیار پایین می باشد و عوامل مختلفی در این مساله نقش دارند . وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت آموزش و پرورش و شورای عالی فرهنگی  و سازمان ها و تشکلات فرهنگی و صدا و سیما  و سازمان اوقاف  و  مطبوعات و نشریات و نیز مسولان مراکز آموزشی  در دانشگاه ها و مدارس و... می توانند با ارایه راهکارهایی در رشد و توسعه مطالعه کتاب و کتابخوانی  در جامعه بخصوص بین جوانان و دانش آموزان و دانشجویان تاثیرگذار باشند . با وجود رشد فزاینده ابزار پیشرفته جهت انتقال مطالب مثل اینترنت و فضای مجازی و ... می توان به جرأت ادعا نمود که هیچکدام از آن ها نمی تواند جای کتاب کاغذی  را پر نماید. مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای در این رابطه چنین فرمودند :

 [هرچه ما پیش برویم، احتیاج ما به کتاب بیشتر خواهد شد. این که کسی تصور کند با پدید آمدن وسائل ارتباط جمعی جدید و نوظهور، کتاب منزوی خواهد شد، خطاست. کتاب روز به روز در جامعه بشری اهمیت بیشتری پیدا می کند. ابزارهای نوظهور مهمترین هنرشان این است که مضمون کتابها و محتوای کتابها و خود کتابها را راحت و آسان منتقل کنند. جای کتاب را هیچ چیزی نمی گیرد.]

  آری هیچ چیز جای کتاب را نمی گیرد ، کتابی که ما می توانیم آن را لمس کنیم و ورق بزنیم و بوی خوش آن را احساس کنیم . کتابی که هرچه  پیش ما کهنه تر می شود خاطره انگیز تر است.  کتاب ،  معلم بی منّتی است که همیشه می تواند در اختیار ما و پاسخگوی خوبی برای نیازهای ما باشد .  کتاب یعنی حیات و زندگی . کتاب یعنی فرهنگ . کتاب یعنی ادب و تربیت . کتاب یعنی صفا و نشاط و سلامتی . کتاب یعنی معرفت . کتاب یعنی پویایی و پیشرفت . کتاب یعنی اتصال و پیوند گذشتگان و آیندگان . کتاب یعنی مهارت زندگی . کتاب یعنی امید . کتاب یعنی چگونه زندگی کردن . کتاب یعنی چگونه اندیشه کردن .  کتاب یعنی دارای  هویت و شخصیت بودن  .  کتاب یعنی خاطره ...

سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

21 آبان 1395 .

یازدهم صفرالمظفر 1428 ه.ق

** حضرت آیت الله سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

به نام خدا

انالله و انا الیه راجعون

رحلت حضرت حجت الأسلام شیخ جعفر جواد شجونی فومنی گیلانی  « عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز تهران   و از اعضای حزب موتلفه اسلامی »  را  به همه انقلابیون و مردم ایران و  مردم گیلان و فومن و نیز به همه طلاب و فضلاء گیلانی  و نماینده ولی فقیه در گیلان حضرت آیت الله زین العابدین قربانی  و  به بیت شریف آن مرحوم و نیز به مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای  تسلیت عرض می نمایم  .  او از همراهان نواب صفوی در دوران مبارزه با حکومت پهلوی بود . او مجاهدی نستوه و انقلابی خستگی ناپذیر بود  که عمر شریفش را در راه مبارزه با ظلم و بیدادگری و روشنگری و افشاگری چهره های نفاق و منافقان و  مقابله با ستمگران و غارتگران  سپری نمود و سال ها در زندان  رژیم پلید و منحوث پهلوی  زیر شکنجه های سخت و وحشتناک قرار گرفت  ولی  خم به ابرو نیاورد و هیچگاه تسلیم خواسته های نامشروع رژیم نامشروع شاه قرار نگرفت .  همه انقلابیون ایران و مردم گیلان او را به صراحتِ لهجه و شجاعت  می شناسند . او نمونه و الگوی در  صداقت در رفتار و گفتار بود . او  سنبُل حقیقت گویی و افشاگری چهره های نفاق  بود . او مدافع انقلاب و ارزش های انقلابی و دینی و پشتیبان راستین  ولی فقیه زمان مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای و  حامی خط اصیل  ولایت مطلقه فقیه بود و در راه دفاع از  انقلاب و ارزش ها  و ترویج  تعالیم حیاتبخش اسلام و قرآن و مکتب نورانی اهل بیت (علیهم السلام) سختی های زیادی به جان خرید و با اخلاص و  صبر و شکیبایی ستودنی به اسلام و انقلاب خدمت نمود . خداوند او را با پیامبر و آلش (علیهم السلام) و صالحین  محشور فرماید .

سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی

روز یکشنبه

ششم صفرالمظفر 1438 ه.ش

شانزدهم آبان 1395 ه.ش